taniec ludowy

См. также в других словарях:

• ludowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ludowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z ludem jako grupą społeczną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Masy ludowe. Partia ludowa. Działacz, poseł ludowy. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• taniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. tańca; lm D. tańców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rytmiczne ruchy i kroki, skoordynowane z muzyką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Taniec ludowy, nowoczesny. Prosić kogoś do tańca.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• taniec — m II, D. tańca; lm M. tańce, D. tańców 1. «rytmiczne ruchy ciała, zwłaszcza nóg, wykonywane w takt muzyki jako rozrywka towarzyska, popis artystyczny lub jako forma obrzędowa» Taniec towarzyski, sceniczny, klasyczny, figurowy, ludowy, narodowy.… …   Słownik języka polskiego

• charakterystyczny — charakterystycznyni, charakterystycznyniejszy «właściwy komuś lub czemuś, typowy dla kogoś, czegoś; wyróżniający się, znamienny, szczególny» Cecha charakterystyczna. Charakterystyczne zjawisko. Charakterystyczny strój. Charakterystyczny sposób… …   Słownik języka polskiego

• gawot — m IV, DB. a, Ms. gawotocie; lm M. y «starofrancuski taniec ludowy, później (szczególnie w epoce rokoka) taniec salonowy tańczony w tempie umiarkowanym, w takcie parzystym; muzyka do tego tańca lub stylizowany utwór muzyczny o tym charakterze i… …   Słownik języka polskiego

• chodzony — m odm. jak przym. «polski taniec ludowy, zbliżony do poloneza, w tempie powolnym i w takcie trójdzielnym» Tańczyć, grać chodzonego …   Słownik języka polskiego

• fandango — n II, N. fandangogiem; lm D. fandangodang muz. «hiszpański taniec ludowy w takcie 3/4, najczęściej z towarzyszeniem gitary i kastanietów» ‹hiszp.› …   Słownik języka polskiego

• farandola — ż I, DCMs. farandolali; lm D. farandolaol muz. «prowansalski taniec ludowy w takcie 6/8, w którym tańczący trzymają się za ręce, tworząc długi korowód» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• furiant — m IV, D. a, B.=D. a. M., Ms. furiantncie, blm «czeski taniec ludowy w szybkim tempie, o zmiennym metrum, dwudzielnym i trójdzielnym; muzyka do tego tańca» ‹czes.› …   Słownik języka polskiego

• kaczucza — ż II, DCMs. kaczuczaczy; lm M. kaczuczacze, D. kaczuczaucz a. kaczuczaczy chor. «hiszpański taniec ludowy z akompaniamentem kastanietów, żywy, w takcie 3/8» Tańczyć kaczuczę. ‹hiszp.› …   Słownik języka polskiego

• kołomyjka — ż III, CMs. kołomyjkajce; lm D. kołomyjkajek 1. «ukraiński taniec ludowy, żywy, w takcie 2/4, zbliżony w charakterze do polskich tańców góralskich; melodia tego tańca; piosenka o tej melodii» Grać, tańczyć, wyśpiewywać kołomyjki. 2. pot. «zamęt,… …   Słownik języka polskiego